ABRIENDO NUEVAS VENTANAS
Onde dorme o occidente
érguense espellos que cortan
o derradeiro sorriso do día,
desangrando pintalabios cromáticos
entre os cristais do solpor.
Son os vidros que aguzan
a aresta do cabo,
mentres van consumindo terra.
Ves?
Un caleidoscopio ante a infinitude.
E nós;
reflexos alucinóxenos
sobre a tanza tallante do horizonte.
Nós ardemos en brincos acróbatas.
Como se occidente soñase
un trapecio para saltos mortais
na última verba do mundo;
a fin.
Rosalía Fernández Rial
Poesía en Acción
Poesía a golpe de PLAY.
Ver vídeos