Gústame abrir os libros pola metade, coller transportes en marcha, comezar as conversas in media res. Prefiro as botellas sen encher, as películas empezadas e os acordes centrais da partitura. Sempre me fascinaron as carreiras de relevos, as coreografías encadeadas e os elos que sosteñen as cadeiras dos carruseis.
-Seis...-Écoute-moi-...Sei...
Sei que existimos porque ti te reduciches, velozmente, a soñar e eu aprendín a desenfrear contigo. Así, descubrimos como deixar que o tempo nos perda, sorríndolle a quen nos adianta, mentres nos desordenamos, física e intelectualmente.
Desde esa imprecisión onírica, capaz de dilatar os lindes da percepción, desafiamos a numeración ordinal:
-Quen encabeza a lóxica do ritmo cotiá nunca chega á Vangarda!
Rosalía Fernández Rial
[Foto: La prose du Transsibérien et de la petite Jehanne de France. Blaise Cendrars et Sonia Delaunay]
