Galego
Castellano
Como rescatándote dun naufraxio, xusto antes da hipotermia, arroupo a túa nudez coa máis poética das linguaxes. Acollo o teu corpo á deriva entre arneses de versos falados, terreais. Sen artificio algún:
-Veño a levarte comigo.
Abrímoslle as portas á noite e, detrás do frío, aparece o horizonte do imaxinario que compartimos. Uns tragos de literatura beat, asfalto sen rumbo e a guitarra do sempre xoven Bob. Like a Rolling Stone.
-Non, tampouco hoxe hai dirección a casa, querido.
Tras tantos invernos, a vida comeza.
Agora.
Volvamos nacer
a cada kilómetro.
Rosalía Fernández Rial
Escrito en ruta o 26/07/2016
