NINGÚN AMANTE SABE CONDUCIR

...porque o desenfreo da paixón é incontrolable e todo asfalto conduce ao encontro erótico, os sinais de tráfico estampan escenas sensuais coa persoa perseguida e o accidente semella a única saída posible.

   Porque “a estrada / escribe, en pel de asfalto, / as feridas que nos separan”

"obra dunha poeta das máis novas da última xeración, que aposta por un erotismo desinhibido nun marco urbano e da que cómpre salientar a súa forza expresiva do amor, entendido como paixón sensual irrefreable, semellante á da que suscita a velocidade nunha autoestrada. Pode ser politicamente incorrecto, mais moi efectivo estilisticamente". Manuel Rodríguez Alonso: Bouvard e Péuchet.

 

"Eis un volume que deixa unha lectura certamente atraente. Resulta difícil non sentirse atraído xa desde o título, renunciar a ler un libro con título tan suxestivo. A riqueza simbólica trascende o poemario e áchase tamén inoculada na prosa poética e na teatralización, mais o poemario en si responde a unha concepción como road movie, que á súa vez é un subxénero que sempre se asimila á narrativa". Xosé M. Eyré: Galicia Confidencial

 

"Rosalía Fernández Rial contribúe a alentar e vivificar con solidez o noso discurso poético e faino cun libro coma este, que abraza certa rebeldía e irreverencia e que se acaroa a algo así como unha “road movie” literaria que dialoga con diversos xéneros, tripa con convicción camiños -léanse estradas- como as que conducen ao desexo e ao erotismo, interseccionando entre si  para erixir unha suxestiva e ricaz metáfora da propia vida e de nós mesmos". Ramón Nicolás: Suplemento "Fugas" de La Voz de Galicia.