Co iluso pacifismo que a paixón literaria me dita, dispóñome, sen máis Dyla-ción, a defender unha postura poética tan cuestionable como fundamentada. “Tomo”, así, con Garcilaso, “ora la pluma, ora la espada”, entre libros de Lope, Rosalía e Patti Smith; cun ollo en Cervantes e outro en Lois Pereiro, sen perder de vista ao vello Bob.

No encadre extratextual da profesión literaria, o intelecto da autora é un sistema de lentes tan sofisticado como espontáneo. Dun modo automático, a escritora diante da acción, activa unha óptica omnisciente e catárquica á vez:

Percibo a realidade con delay e posibilidade de edición. Desde a atalaia, en plano panorámico, insiro o foco ata as vosas retinas e volvo distanciarme, reprogramándome en múltiples perspectivas.

“Para hibridar o imaxinario cómpre xogar á corda coas fronteiras. Sempre coa intensidade precisa, a golpe de ilusión. Xusto aí, no non-lugar aprenderemos a fusionar a lingua infinda da arte literaria con todas as demais, sen restrición ningunha. Vés brincar?”

Difundimos a mensaxe cal Anunciación dun circo literario, artístico. Entre a distorsión musical dos megáfonos ambulantes e os brincos da poesía acróbata, lanzamos un convite para perder o medo a danzar. C’mon, C’mon! Voilà!

Durante todo o verán publicarei no formato impreso do xornal Sermos Galiza unha sección titulada "LINDES ALÉN". Dentro desta escribirei en cada número un poema para un dos murais do proxecto "DERRUBANDO MUROS CON PINTURA" . O conxunto deses textos pretenden que o lector transcenda as páxinas do diario igual que as obras plásticas transportan ao espectador máis alá da parede. Transporte utópico como fío condutor.

Ariadnas contemporáneas pola cidade...